“Canıma yetmişse..”
✔️Şekilciyiz, had bilmeziz, ziyadesiyle hoyratız, mülkiyetçiyiz, ucundan az fesatız, hayata hep yandan bakarız..
✔️Nasıl her saçını örteni dindar, her açığı ... diye etiketleyen bir kitle varsa, burada da her elinde kitapla poz vereni, okur sanma gafletine düşen var. Zira bu toprağın İnsanının sıfatlarından biri “şekilcilik”.. Aynı kefede değerlendirilmekten hoşlanmadığım, prensiplerime aykırı ne varsa vücut bulmuş hali olarak karşımda duran, bir şey söylendiğinde “ama onun da kitap sayfası var” cevabına çarptığım, göz devirdiğim haller☺️
✔️Bunca kitabı nasıl aldın?
Öyle hadsiz ki; bunu sorabilir, en hakiki hakkı bu, nasıl aldın sorusu. Bunu çözdüğü an her şeyi halledecek. Dur bir sor kendine, senin zorun derdin, kitap alamamak, edinememek mi? Ondan mı okuyamıyorsun gerçekten? Oysa elinde akıllı telefonun var. Beş ile on beş lira arasında yüzlerce klasik eser, maliyet hesaplamanda bu işine yarar mı? Kaygın “ben nasıl okurum” kendime ne katarım, bunca kitabı okumanın ömrüme maliyeti nedir değil, büyük resimde, küçük hesaplarken muhaseben, azi/zim/zem “sen okumasan da olur”
✔️”Gözünün üstünde kaşın var, elin şöyle durmuş, detonesin, ayağını kitaplara doğru uzatmış, nimet onlar nimet, vay densiz kadın.”
Üzerimdeki bu mesnetsiz mülkiyet halini anlamam namümkün. Sayfa benim, kitaplar benim. Kitaba hürmet okuyarak olur, öyle kıymetlenir, sen sayfalarını okumaktan eskittikçe değerine değer katılır. Senin öyle yandan bakıp “kymetlimss diye tıslamanla değil” Kucağıma da alırım, koynuma da.. ayağımı da uzatırım, başımın altına yastık da ederim, kime ne? Sana ne?
Bilenme, ilenme, oku!!
Saygılarımla..
··
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.