'"...Güneş, yağmur bulutunun arkasından şöyle bir bakıp tekrar gizlendiği için mi böyle her şey gözüme renksiz görünmüştü?
Yoksa hüzünlü, somurtkan geleceğimi bir süre hayalimde canlandırarak, on beş yıl sonraki durumumu gene yalnız,
gene aynı odada, yıllar geçtiği halde zerrece akıllanmayan
Matriyona ile birlikte daha da yaşlanmış olarak mı görmüştüm.
Ama sana kin bağlamak mı, Nastenka? Tertemiz, pırıl pırıl mutluluğuna gölge düşürmek mi? Acı sitemlerimle seni kederlendirip gizli azaplar vererek, en mutlu anlarında yüreğinin acıyla çarpmasını ister miyim? Gelin olduğun gün, onunla birlikte yürürken siyah saçlarını süslediğin narin çiçeklerden tekini bile soldurabilir miyim?
Bunları ben mi yapacağım Nastenka? Asla, asla! Göklerin her zaman açık olsun, sevimli gülümseyişin parlaklığını, mutluluğunu yitirmesin. Yapayalnız yaşayan, sana karşı şükranla çarpan bir yüreğe tattırdığın mutluluk anından dolayı seni hep hayırla anacağım. Ulu Tanrım! O ne uzun, mutlu bir andı! Bir insana böyle bir an yaşam boyu yetmez mi?"
-Fyodor Dostoyevski - Beyaz Geceler
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.