M E R H A B A S İ Z E
"İnsanlar ölmekte olduğunuzu sanarlarsa, bütün dikkatlerini size veriyorlardı. Bugün sizi son kez görüyor olmaları gibi bir ihtimal varsa, sizi gerçekten görüyorlardı." Bu alıntı Dövüş Kulübü filminden. Kitaptaki karakter Bay Golyadkin 'in durumuna cuk diye oturmuş. Dövüş kulübünden tekrar bahsedeceğim ama Dosto'ya öncelik vermek istiyorum.
Okurken kitabı nefes nefese kalıyorsunuz. Bu koşturmaca sonuna kadar bitmiyor. Kendini ifade etmeye çalışan namuslu, maskesiz, 9.sınıf memur ve iyi insan olan Golyadkin ile bağ kurarsanız vay halinize. Böyle birşey yapmayın. Cebinizde bir miktar antidepresan var ise de tamamen uzak durun ondan. Kendi girdabına, yoluna,kosturmacasina ve "özel durumununa" -spolier vermek istemiyorum- ortak edebilir.
Spolier demişken Dövüş kulübü ile konusunu benzetenler olmuş. Haklı olabilirler. Ama dövüş kulübünün ilk kuralını bizim Tyler'ın musallat olduğu hasta kişisi birebir uygulasa da Golyadkinde kural yok. Anlatmaya çalışıyor. Mektuplar, dilekçeler, beklemeler... ama benim en cok benzettigim nokta anlaticinin rolu olmuş. Anlatıcının öznel yaklaşımı kitabın en hoş kısmı kalıyor. Dövüş kulübü kitabı ve filminde de öyleydi.
Neyse. Golyadkin (ler) için durum oldukça karışık. Muhtemelen sizin için de öyle olacak.