Beş ana bölümden oluşan müthiş bir Spinoza eseri. Kropotkin ve Spinoza lafı hiç eğip bükmeden, başladığı paragrafın başında ne diyorsa sonunda da dediğini çok sağlam bir şekilde bağlamaları çok hoşuma gidiyor. Bir şey söylüyor ama onu da temellendirerek, kanıtlayarak ve daha önemlisi düşündürerek söylüyorlar. Okuyanı ya sorgulayarak muhalif olur yazara ya da sorgulayarak yazarı benimsemeye başlar. Ancak sorgulayarak... İşte bütün mesele burada. Spinoza'nın zaten hemfikir olunsun diye yazmadığı alenen ortada olduğu için insanı düşünmeye sevk eden felsefi eserlere bayılıyorum. Laf aramızda haz duyuyorum.
İçeriğine derinlemesine girip çok şey yazmak isterim ama okumayanlar vardır. Merak uyandırması açısından ana başlıkları şöyle bir sıralayayım ilgisini çeken alıp okusun.
- Tanrı hakkında
- Ruhun tabiatı ve kökü üzerine
- Duygulanışların kökü ve tabiatı üzerine
- İnsanın köleliği üzerine
- Zihin gücü ve insan hörgücü üzerine
