Bu toplu taşıma araçları da gezen kahveler gibiydi; hep sohbet, hep fikir yürütme. Sizi kimse dinlemediğinde de telefonunuza sarılıyor, birilerini arıyor, atıp tutuyordunuz. Neredeyse ortak yaşamaya başlamıştık. Kimselerin gizlisi saklısı kalmamış gibiydi.
Sayfa 65 - DkKitabı okudu
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.