Mark Haddon’ınla bu kitap sayesinde tanıştım. İyi ki de tanımışım. Kitabın kapağının, küçük bir çocuğun oyuncak sevgisini simgelediğini düşünmüştüm en başta ama, okudukça o kadar basit bir anlamı olmadığını fark ettim. Kitaba gelince; kitap 15 yaşındaki otizmli bir çocuğun hayatını konu ediyor. Onun ağzından yazılmış bir kitap. Korkuları olsun, sevdiği sevmediği şeyler olsun, düşünüş ve davranış şekilleri olsun, aslında çoğu insana; bakmakla görmek arasındaki farkı anlatıyor. Bizim korktuğumuz şeyler ona saçma geliyor ve neden saçma olduğunu öyle güzel açıklıyor ki, saçma olduğu kanısına varıyorsunuz siz de. Aslında “bizler” ve “onlar” diye bir ayrım yapmak da saçma bence. Çünkü bir farkımız yok. Tek farkımız hayata farklı bir açıdan bakmak. Christopher’ı yer yer çok takdir ettim. Hayatını sürekli bir plân içerisinde geçirmek istiyor. Çok dakik, çok disiplinli ve çok düzenli. Günümüzdeki çoğu insanın yapamadığı bir şey bu. Ve plân yapamadığı zaman da, morali bozuluyor ve rahatsızlanıyor. Biz ise koyvermiş durumdayız çoğu şeyi. Matematiği ve fiziği çok seviyor. Problemleri, süper bir hız ve mantıkla çözüyor. Matematik dehası diyebiliriz sanırım onun için. Anne ve babaların, otizmli bir çocukları olduğu zaman nasıl davranmaları gerektiğini de göstermesi bakımından; ebeveynlerin de kesinlikle okuması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum. Sevgiyle ve sabırla, rahatlıkla iletişim kurabilirler. Önceden de bahsettiğim gibi, bir farkımız yok bana göre. Asla hayattan dışlanılmaması gerek özel insanlar onlar. Bizim gibi düşünüp hareket etmemeleri onları dışlayacağımız anlamına gelmez çünkü. Tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim..:))

Süper İyi GünlerMark Haddon · İş Bankası Kültür Yayınları · 20163,205 okunma

··

48 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yazgı Yurdaarmağan