Kitabı okurken birçok kez gelgitler yaşadım. Hayal ve gerçekler arasında gidip geldim. Kitabın kurgusu farklı. Birkac kez dönüp tekrar okuduğum sayfalar oldu. Yazar ve kahramanın monologları ilgimi çekti. Kahramanımızla ilgili öyle duygular yasadım ki! Bir bakıyorsun nefret ettiriyor kendinden, bir bakıyorsun sevdiriyor...
Nabakov un okuduğım ilk kıtabıydı. Diğerlerini de okumak isterim.
Yazarın kitabı ters köşe bitiren sözleriyle incelememi noktalıyorum:
Evet, mutluyum. Yemin ederim, yemin ederim mutluyum. Bu dünyadaki tek mutluluğun gözlemlemek, gözetlemek, izlemek, kendini ve başkalarını irdelemek, büyük, biraz camımsı, biraz kanlı, kırpışmayan bir göz olmak olduğunu idrak ettim. Yemin ederim mutluluk bu.
