Distopik roman olarak karşımıza çıkıyor "Tutsak Güneş" ama gayet gerçek, en azından ülkemde her sayfası yaşandı ve hala yaşanıyor. Belki de bu yüzden bir çırpıda bitiyor kitap. Hele de yaşananlara duyarlı iseniz dün, bugün yaşadığınız her hadiseyi ve hatta yarın yaşayacaklarınızı da okumak mümkün. Trajik bir gülümseme ile okudum sonuna kadar "evet yaaaa" diye diye.
Ayşe Kulin benim mesafeli durduğum (kendisine yetmez ama... durumundan dolayı kızgın olduğumu ifade etmeden geçemeyeceğim) ama ara sıra elime aldığımda sıkılmadan çarpıcı cümleler okuduğum yazarlardan. "Yetmez ama..." penceresinden bakmak gerekiyor sanki bu romana biraz. Sanırım en çok hayal kırıklığı yaşayan kesim onlar bugünkü Türkiye'de ve sanki bu kırgınlık, kızgınlık romanın her cümlesine işlemiş. Oldukça sert, dolaysız, direkt eleştiriler var romandaki Ramanis Cumhuriyeti yönetenlerine.
Kadın karakterler tamamen ele geçirmiş romanı ve çok da iyi olmuş, daha cesur olmuş roman. En çok dikkati çeken ise "cenaze seremonisi" kısmı sanırım romanın, değerli Saylan için kocaman bir saygı duruşu. İzleyenler, katılanlar hatırlayacaklardır Sn. Saylan'nın törenini. Bilmeyenler ise burada okuyabilir. (Işıklar içinde uyusun...)
Güzel bir distopik "Türkiye" romanı...
