Şimdi yüreğinde korkular doğduğunu sezinliyordu.
Sevilmek istiyordu, ama çok fazla da değil. Kendisi akıntıya kapılmadığından emindi ya, onu yüreklendirir gibi göründükten sonra, umudunu kırmak zorunda kalıp da çok ileri gitmesine yol açmaktan, onu yitirmekten korkuyordu. Ama bu sevecen, bu aşk dolu dostluktan, bu akıp giden, bu kumları altın dolu bir ırmak gibi aşk parçacıkları taşıyan söyleşiden vazgeçmek gerekseydi büyük bir keder duyardı, keskin mi keskin bir keder.
Sayfa 37Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.