Yazık! hem kıyasıya harcıyorsun kendini
Hem gönlün yeltenmiyor hiç kimseyi sevmeye
Biliyorsun saymakla bitmez sevenler seni
Ama besbelli sen aşk duymuyorsun kimseye
Öldüren bir nefrettir yüreğindeki şeytan
Hiç umrunda değil kazsan kendi kuyunu
Çekinmezsin güzelim canevini yıkmadan
Onarmak olmalıyken asıl amacın onun
Sen tutum değiştir de cacayım düşüncemden
Yumuşak bir sevgi koy nefret yerine bir yol
Göründüğün gibi ol cömert sıcak sevecen
Hiç değilse kendine yumuşak yürekli ol
Aşkım uğruna bir 'sen' daha yarat kendine
Güzellik onda veya sende yaşasın diye