Her şeye geniş bir perspektiften bakabilmek insanı en büyük yalnızlıklara sürüklüyor. En büyük resmi görebilmek sonsuz büyüklükte bir empati yeteneği herkesin her davranışını hareketini gözlemlemek çıkarım yapma herkesi anlamak.
Evreni baz aldığında aslında her şeyin ne kadar boş olduğunu anlıyorsun. Sonra da taraf tutamıyorsun herkesten ve her şeyden yana olmak istiyorsun. Ama insanlar insanlar bunu asla kabul etmiyor. Taraf tutmak zorundasın. Kötü tarafta olmak tarafsız olmaktan daha iyi diyorlar sana.
Uyum sağlamak için taraf seçtiğinde bile o kör sonsuz anlama işine devam ediyorsun. Kendi milletini insanlarınıkültürünü dinini anlıyorsun. Ama yetmiyor. Karşıdakileri de, diğer taraftakileri de anlamak istiyorsun. En kötü korkunç nitelendirilenleri de anlıyorsun. Kendi isteğiyle kötü olmayı seçenleri de. Terör örgütü mensuplarını da anlıyorsun hristiyanları da islamafobiyi eşcinselleri de homofobikleri dağlarda özgürlük mücadelesi veren insanları da kurbanları siyasetçileri de din adamlarını fahişeleri de sırada beklemeyip kaynak yapmaya çalışanları da. Herkes o kadar haklı geliyor ki. herkes o kadar. Hiç kimseye kızamıyorsun bu yüzden anlıyorsun. Çünkü her şey onunla ne kadar vakit geçirdiğinle ilgili bir boşluğa çok uzun bakarsan ve inanırsan orada yeni bir evren görmeye başlarsın.
Bunun farkındasın ama yine de normalmiş gibi davranmak zorunda hissediyorsun kendini kabul ettirmek, dışlanmamak istiyorsun. Cünkü çemberin dışında olmak tüm bunlardan daha zor geliyor. Bu yüzden taraf tutuyorsun.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.