İnsan , kalbinin bağını Tanrı’dan kopararak eşyaya , güçlü görülen insanlara , düşüncelere ve sistemlere bağlıyor . Bu bağlanışı , şöyle veya böyle ölçülü bir bağlanış sanmayın . Bu , aklın veya sağduyunun kabul edeceği veya mazur göreceği bir ilgi değil , irrasyonel bir bağlanış , adeta bir tapıştır.
İnsan çağımızda gönül tarlasına durmadan put dikiyor . Kendi türettiği eşyaya , kendi kurduğu sisteme veya kendinin yücelttiği insana tapmak yoluyla kendine tapmaya çalışmakta belki de . Kendini dolaylı yoldan putlaştırmanın boş deneyinde .
Sayfa 97 - Diriliş yayınlarıKitabı okudu
·
59 görüntüleme
Dünyada kemiği bile kalmayacak insanın, ağzında dünyanın vurduğu gem olduğu müddetçe bu hırsını görmeyecek ve daha kötüsü bu hırsı yüzünden helak olacak.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.