Alçak gönüllüydüm , beni hesaplı olmakla suçluyorlardı; sustum. İyilik ve kötülüğü derinden duyuyordum; beni anlamıyorlardı, hep kırıyorlardı; kinci oldum. Neşesizdim, öteki çocuklar gibi şen ve geveze değildim; kendimi onlardan üstün görüyordum ama herkes beni onlardan aşağı görmekte sözbirliği etmişti; kıskanç oldum. Bütün dünyayı sevebilirdim; beni kimse değerlendirmedi; ben de dünyadan nefret etmeyi öğrendim. Renksiz gençliğim kendimle ve çevremle savaşmakla geçti. En güzel duygularımı alay ederler diye, kalbimin derinliklerine gömdüm. Onlar da orada öldüler
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.