1839 Hatt-i Hümayunu ile resmen açılan Tanzimat devrinin esas amacı, hukuk eşitliği ilkesiyle, Hıristiyan tebaayı Osmanlılık uyrukluğuyla devlete bağlamak, imparatorluğun birliğini koruyup sağlamlaştırmak olmuştur. Bu politikaya tarihte Osmanlılık politikası denilmektedir. Bu Osmanlılık siyaseti, imparatorluk tarihinin son devrinde iç siyaset, Batılılaşma ve islahat hareketleri, isyanlar, hatta dış politika ile ilgili ya da onları açıklayan en kapsamlı olaydır. Osmanlı tarihinde bir dönüm noktası teşkil eden bu yeni siyasetin parolası, imparatorluk tebaasının hukuk eşitliğine dayanan Osmanlı birliğidir.