Livaneli okumaktan aldığım zevki, yakından tanıdığı biricik dostu Yaşar Kemal'i anlatırken de tatmak istedim. Yine iyiki dedirten kitaplardan oldu, Livaneli bu konuda beni asla hayal kırıklığına uğratmıyor, kalemine bağlanıyorsunuz...
Daha önce hiç Yaşar Kemal okumadığımı ve bundan da aşırı derece üzgün olduğumu bu kitabı okuduktan sonra anladım. Uzun süredir Yaşar Kemal okumak aklımdaydı bunun için baya da geç kaldığımı utanarak farkediyorum. Fakat okumadan önce gözüyle kartal avlayan bu usta yazarı, dostunun kaleminden dinlemek, okumak, tanımak istedim. E bu güzel yolculuk Livaneli ile bütünleşince kitap daha bir çekici oldu benim için.
Livaneli ile Yaşar Kemal'in dostluğu uzun senelere dayanıyor ve birbirilerine olan bağlılıklarını hissedebiliyorsunuz okurken. Keza Livaneli Yaşar Kemal için -dili konuşmak da zorlandığını belirtiyor kitabında. Okurken bu dostluk bağından duygulanan ben, yazarken Livaneli'yi düşünemiyorum. Dostunu, ölen bir dostunu yazıp okurlara sunmak sağlam bir güç ister çünkü.
Kitap Yaşar Kemal'i anılarla, övgülerle anlatırken sonunda ise bu iyi iki arkadaşın fotoğraf arşivleriyle son buluyor. Böyle olayları belgeler şekilde fotoğraflara yer verilen kitaplar daha bir samimi ve ilgi çekici oluyor bu kitapta olduğu gibi. Livaneli kaleminden Yaşar Kemal yolculuğuna çıkın derim. İyiki dediğim kitaplardan oldu ve en kısa zamanda Yaşar Kemal okumaya söz verdiğim bir eser oldu. İyi okumalar :)
