Adem’le birlikte uzun koridorlardan kütüphaneye girdik. Kütüphaneye yanımda ürkek , küçük bir çocukla gitmenin burukluğuyla içim sızladı bir an : kütüphanedeki kitaplarında sahipleri tarafından suratsız dev kurumlara öylesine verilip terk edilmiş sahipsiz yetimler olduğunu hissettim. Evim olsa , param olsa , bir sürü kitap alırdım. Kendi kütüphanemi kurardım ve kitaplarımın hiçbirini, “kütüphane” denilen bu tozlu, ıssız kitap yetimhanelerine vermezdim.
Sayfa 41Kitabı yarım bıraktı
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.