Bırakıyorsun kendini bulutsu bir yok oluşun kucağına. Bırakıyorsun sarsın sarmalasın seni o dondurucu soğuk; ayaklarından başına doğru adım adım tırmanarak ilerlesin donukluk. Ne heyecan ne hüzün. Ne beklentin kalıyor ne şikayetin. Keçe tabakasına dönüyor derin. Giderek hissetmez oluyorsun. Düşmüyor, yavaşlıyorsun. Kurumuyor, soluyorsun. Durmuyor, durgunlaşıyorsun. Ta ki etrafındaki her şey ve herkes seninle beraber bu sessiz tufanın içine çekilinceye dek.
Sayfa 286Kitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.