Besmele ve Hamdele... Hayra başlar iken Besmele, hayırla tevafuk ederken Hamdele... İsmet Özel'in Tahrir Vazifesi'ne kendini adamakla, bir hayrın bidayetine teşebbüs etmiş. Ben ise İsmet Özel'i "Tahrir Vazifeleri" ile tanımıştım. Birkaç "uçarı" fikri olan, mücella bir şairdi benim için. Anlamak istiyordum O'nu. Bu eseriyle beraber, anlayabileceğimi umuyordum. Fakat o, kitabın finalinde şunu söylüyordu bana; "Tamamen anlaşılmak, anlayanın anlaşılanda anlaşılmaya değer bir şey bulmamasına varır." Peşin peşin haykırmıştı suratıma; "Beni anlamak öyle kolay değil!" Çerkes damarım tutmuştu ve iş inada binmişti. İdrakımın berrak ve keskin olduğu eşref saatlerinde aşındırmıştım İsmet Özel'in kapısını. Niyetim kat'i idi. O'nu anlamalıydım... Mistik bir rüzgar esmişti birkaç sayfa sonrasında. Hakikat çeşmesinden bilmem kaç litre su aşırmıştı kaleminin ucuyla... Kah Descartes'le, kah psikolojiyle, kah şiirle, kah sosyoloji ile güreş tutuyordu. Kurulu bir dünya görmüştüm orada. Yaşadığı çayı bir panik çağı olarak görüyordu. Evet bir geçiş vardı, yeni bir düzen kuruluyordu dünyada. Peki bu dünyadaki rolümüz ne olacaktı? Türkiye Müslümanları olarak rolümüz ne olacaktı? Düşünmekle ulaşılabilecek bir vakia değildi bu. Zira aklına güvenmiyordu İsmet Özel. Çünkü biliyordu ki; her akıl hududu çoktan çizilmiş bir kavrayış haddine sahipti. Kalemi bir silah olarak kullanıp, bu silahı "kafir düzenin" alnına koymak onun bir ödevi değildi. Bilakis göreviydi. Zira onun düş dünyasında ödev; katlanmak, görev ise; gözüpek olmak demekti. Eşhedu! Gözü daima pekti. Kısacası bu kitap iki manayı ihtiva ediyordu. Biri "bence" olan mana, diğeri "Özelce" olan mana. "Benceli" mana: İsmet Özel deryasına dalmak "Özelceli" mana: Kendini kalem ile savaşmaya adamak.

Tahrir Vazifeleri 1İsmet Özel · Çıdam Yayınları · 19921,172 okunma

··

87 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.