Bi 600 sayfa daha okurdum. Net. Sanki 30 yıl yaşadığım o ada son sayfayla beraber yok olmuş gibi bir hüzün var bende şu an. Evet 25 yaşındayım evet ada kurgu tamam ama.. Çıkamıyorum etkisinden. Okumadım, yaşadım. Abartmıyorum hayırrr. Tamam bazen sevdiğim yazarları, kitapları abartırım ama Serkan sayesinde (binlerce teşekkür daha yolluyorum buradan) okumuş olduğum bu kitabı daha önce ne gördüm ne duydum abartısız bir şekilde muazzam, kusursuz, sürükleyici olduğunu söylüyorum. Türk Edebiyatı adına öyle gurur verici ki. Bugün Yüzyıllık Yalnızlık deyince büyük bir eser diyerek önünde eğiliyoruz ama neden Körburun’u hiç duymadık, okumadık? Bana kalırsa, hem Türkiye siyasi tarihinin 60larından 90larına uzanıp hem onlarca karakteri ilmek ilmek birbirine bağlayıp kurgu bi adaya oturtan bu kitabın da aşağı kalır yanı yok. Hem de bizden. Bizim gerçeğimiz. Bizim tarihimiz. Adadaki herkes biraz da biziz. Annemiz babamız ya da onların annesi babası. Üç kuşak hiç kesintiye uğramadan, hiç durağan bir hal almadan nasıl bir başarıdır bu ya ? Hayran kaldım hayrannn. Ben hayatımda hiçbir kitabı sinemanın 10 dklık arasında açıp da okumadım, hiçbir kitabı 1 sayfa bile olsun okuyayım diye sıkışık anımda çıkarmadım. İçine alıyor işte seni çaktırmadan, zorlamadan. O adada hapsolmuş gibi hem kaçmak istiyorsun hem de bırakamıyorsun oradaki hikayeleri. Ah be çok güzeldin ! Niye bittin?
