Herman Hesse'nin Bozkırkurdu'ndan sonra bir kitabı bu kadar içselleştirmemiştim. Yazarın duygu durumunu, pençesinde olduğu yaşam savaşını düşündüğümüzde her şey daha bir anlamlı oluyor. Bazen olaylar kaçıyor, anlatıda zaman algısı olmadığından nerede ne oldu, hangi ara oldu dedim ama sonra da zamanı nasıl algılıyoruz ki zaten buhranlarına düştüm. Kitap başlamadan yapılan olumlu eleştiriler sonuna kadar haklı! Bu genç adamın zamanı,maddeyi, diğer insanları, yaşamı algılama ve hatta betimleme şekli gerçekten harika!
