“Değişen bir şey oldu mu?” diye sordu Tengo.
“Özel bir şey yok” dedi Fukaeri. “Her zamankiyle aynı.”
“Burada da değişik bir şey yok. Her gün aynı şeyleri yapıyorum.”
“Fakat zaman ilerliyor.”
“Aynen öyle” dedi Tengo. “Zaman her gün, bir gün ileri gidiyor.”
Bir de ilerleyen bir şeyi yeniden eski yerine getirmek mümkün olmuyor.
“Az önce yine karga geldi” dedi Fukaeri. “Kocaman bir kargaydı.”
“O karga akşam olunca hep pencerenin önüne gelir.”
“Her gün aynı şeyi yapıyor.”
“Haklısın” dedi Tengo. “Tıpkı bizim gibi.”
“Fakat zamanı düşünmüyor.”
“Kargalar zamanı düşünmüyorlardır. Zaman kavramı herhalde yalnızca insanlara özgü.”
“Neden.”
“İnsanlar zamanı bir çizgi gibi görürler, kendilerini hazırlar. Uzun, dümdüz bir çubuğa belirli aralıklarla işaret koyar gibi. Burası yakın gelecek, burası geçmiş, burası da şimdiki an şeklinde işaretler koyarlar. Anlayabiliyor musun?”
“Sanırım.”
“Fakat gerçekte zaman düz bir çizgi halinde ilerlemez. Hiçbir şekli yoktur. Her anlamda şekilsiz bir şeydir. Fakat bir şekli olmayan şeyleri kafamızda canlandıramadığımızdan işimize geldiği şekilde düz bir çizgi gibi düşünürüz. Kavramların yerini, içeriğini böyle başka şekillerde doldurmak şu an için yalnızca insanların yapabileceği bir şey.”
“Fakat yanlış yapıyor da olabiliriz.”
Sayfa 836
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.