“Doğu’nun adı çıkmış. Burası Anadolu’nun göbeği sayılır. Çektiklerimize bakıyorum da, acaba Doğu’dakilerin durumu daha kötü olabilir mi, diye tüylerim ürperiyor...” diye başlıyor yazarımız anlatmaya ve o anlattıkça benim de tüylerim ürperiyor. Hiç kuşkusuz Türk köy edebiyatının öncü ismi denince ilk akla gelen isimdir Mahmut Makal. Kitabı bir çok dile çevrilmiş, övgüler almış, peki bizdeki mükafatı... Tabiki yasaklar ve hapis. Peki neden yasaklanmış? Çünkü okuduklarınız bir kurmaca değil, gerçeğin ta kendisi... Yazar yokluk, sefalet ve yaşanan acıları anlatırken köy halkının cehaleti ve yanlış inanışlarının da üstünde durmuş. Kısacası gördüğü tüm gerçekleri olduğu gibi aktarmış, ailesi de buna dahil. “Atike Nine, tandırınızı yazmış Mahmut, ocağınızı yazmış. Pencerenizi, evinizi, hep yazmış.” Anam başlıyor ilenmeye bu kez de: “Allah ellere evlat vermiş, bana da kara kara taş vermiş. Seni bana vereceğine, kenefe bi fazla gideydim keşke. Köylü de irezil oldu senin yüzünden, biz de.” Derdini anlatamazsın. Gülüp geçsen olmuyor. Bu yoksulluklarından utanmanın onlara düşmediğini ne bilsinler... Bir fasıldır gidiyor. (s.82) Adnan Binyazar kitabın önsözünü şöyle bitiriyor. Romanda, öyküde, denemede, dilbilimde, çeviride unutulmaz yapıtlara imza atan Tahsin Yücel’in görüşü de şöyle: “Bizim Köy, 1950’de büyük bir başyapıttı, 1975’te de bir başyapıt. 1979’da da başyapıt.” Ben: “2016’da da başyapıt!” Ben de diyorum ki, sene kaç olursa olsun bu gerçek asla değişmeyecek...

Bizim KöyMahmut Makal · Literatür Yayıncılık Dağıtım · 20181,201 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nagihan Hanbarcı