Kadınlar otobüsündeydi, içerisi tıklım tıklım doluydu. Tanıdık yüzlere rastladı. Mehtap en öndeydi. Gözlüklerini çıkarmıştı, yüzü gözü perişan hâlde ağlıyordu. Pencereden, kendisine tehditler savuran, zayıf, çelimsiz ama gözleri cüssesinden büyük bir adama tepkisiz bakıyordu. Kayınvalidesi oğlunun arkasına gizlenmiş sırtına elleriyle destek veriyordu. Arka sıralara doğru yürüdü. Maide’yi tam kapıdan içeri girecekken görüp üzerine atladı. Çığlık çığlığa bağırıyordu.
“İn aşağı Maideciğim çabuk!”
“O da ne?” dedi. Maide’yi aşağı atarcasına itekledikten sonra Merve öğretmeni görmüştü. Ağlıyordu. Kocasını başka kadınla yakalamış olmasının bedelini ödeyecekti. Diğer yüzlere göz gezdirdi. Ümitsiz ve çaresiz bakışların arasında eriyip gittiğini hissetmekteydi. Otobüs yavaş yavaş uçurumdan aşağı kayarken dışarıda, ön tarafta, birkaç polis memuru kaportaya abanmış otobüsü durdurmaya çabalıyordu. Güçleri yetmedi, büyük bir gürültü yankılandı gökyüzünde. İnsanlık bir kez daha can çekişmekteydi.
Sf. 270
Sayfa 270 - DorlionKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.