“Kocaman bir meydan. Herkes toplanmış, çok kalabalıklar. Ortada bir adam, herkes suçsuz olduğunu biliyor. Kafasına bir silah dayalı. Tetiği çekecek olan kişi, adamın suçsuz olup olmadığıyla ilgili değil, amacı sadece işini yapmak. Herkes gözlerini kapatıyor, silah ateş alıyor ve mermi adamın beynini parçalayıp boşlukta hızla uçmaya devam ediyor. Sen gözlerini açtığında adam ölmüş. Herkes gözlerini açıyor ve o silahın kendi kafalarına dayanmamasına seviniyorlar. Sen sevinmiyorsun, adamın ölmesi seni rahatsız ediyor ama hiçbir şey yapmıyorsun, güçsüzsün; herkesi değiştiremezsin. Onlar unutuyor ama sen o ölümden rahatsız olduğun için her gece yarısı rüyandan o silah kafana dayalı uyanıyorsun. O ölmüş adamdan bir farkın kalmayana kadar rüya görüyorsun ve sonunda kafana dayanmış bir silahtan çıkan tek kurşunla ölüyorsun. “
Ben bu satırları yazarken o kitabı okurken hissettiğim şeyleri hissettim. Sen de yukarıdaki paragrafı okurken hissettiklerini hissetmek istersen bu kitabı oku. Ya da sadece gözlerini kapat. 
Altıncı Koğuş
··
180 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.