Ben ihtiyar Santiago, bir ömür yaşadım, mutluluk nedir bilmedim. Babam
madenciydi, dedem de, dedesinin dedesi de. Evlendim sonra. İyi kadındı
karım, kötülüğünü görmedim; memnun muydun deseler orası da meçhul. Bir
oğlum oldu —babadan madenci— öldü gitti göçük altında. Kimsenin canını
yakmadım, şikâyet etmedim hiç halimden, bir şu gençlerin hali dert oldu
içime. Ne yalan söyleyeyim, iyi savaştım. Bu saatten sonra kazanacak şeyim
yoktu ondandır belki. Kış gelecek, kar yağacak, şu dünyada kimseler adımı
anmayacak.
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.