Polisiye kitapları 400 500 sayfa civarında ise beni hep korkutur açıkçası;acaba gereksiz detaylarla kurgudan kopar mı,hadi be canım yakalayın artık şu katili havası yaşatır mı diye. Ama en sevdiğim tarz olan polisiye açısından muhteşem bir kalemle tanıştım: Mario Mazzanti… Yazar tüm hayatı boyunca etkilendiği durumların gölgesini düşürmüş kitabına. Satranç, edebiyat, sinema ve asıl mesleği cerrahlık...Yazarın iç dünyasına hayran kaldığımı belirtmek istiyorum. Her detay tane tane düşünülmüş. Ölümle yapılan bir satranç maçı... Her hamle bir cinayet ve her cinayet karmaşık bir planın parçası. Bana göre mantığa ters hiç bir şey bulundurmayan muazzam bir eser çıkarmış ortaya. Doyurucu,farklı konular,sıradanlıktan uzak… Ayrıca kitap gerçek hikayeler barındırıyor. Reyting uğruna, şak şak almak için masumların hayatlarının hiçe sayıldığı, olaya mafyanın karıştığı hikayeler… Yaşanmıyor mu bunlar günümüzde de? Malesef yaşanıyor. Hiç bir şey göründüğü gibi değil ne yazık ki… Yazarın da dediği gibi :Televizyon halkın afyonudur. Kitap iki bölümden oluşuyor: İlk bölüm olayların yaşanması ile cereyan ediyor. Ikinci bölüm ise; çorap söküğünün sona ermesi ile…O ikinci bölümü zaten nasıl bir heyecan ile okudum anlatamam. Kitabı okurken herkesten şüphelendim ama hiç düşünemediğim bir son ile bitti. Işte en sevdiğim şey: Ters köşe olmak. Ayrıca polisiye kitaplarında en sevdiğim katil tipi: Sıradan ama zeki olan… Gerçekten sevdim. Umarım diğer kitapları da aynı hissiyatı oluşturur.

Şah MatMario Mazzanti · Sonsuz Kitap · 20167,6bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Uzaylıbekleyen