İlk Hindistan'da canlı yayın esnasında bir adamın gölgesini kaybetmesiyle başlıyor tüm olaylar. Birkaç gün sonra hafızasını kaybediyor. Yaş, cinsiyet fark etmeksizin farklı ülkerden insanlar da aynı durumu yaşıyor ve zamanla tüm dünyaya yayılıyor. Gölgesiz insanlar yani hastalar çoğunlukla paniğe kapılıyor; ne olduğunu ya da nerede olduklarını ve hatta kim olduklarını anlayamadıkları için hepsi şiddete eğilimli oluyor. Gölgesizler ve normal insanlar arasında savaş başlıyor ve sonrasında dünyadaki insanların çoğu her şeyi unuttukları için evlerinin yolunu bulamayıp açlıktan ölüyor. Artık dünyada gölgesi olan sayılı insanlar kalıyor. Onlar da gölgesizlerden korktukları için ve hasta olmayan aç insanlardan korunmak amacıyla sığınaklarda yaşamaya başlıyor. Tüm marketler, dükkanlar yağmalanıyor, geriye hiçbir şey kalmıyor, elektrik yok, yiyecek yok, su yok. Bu insanlar açlıktan ölmemek için dışarı çıkıp yiyecek bulmak zorunda.
Kitapta Ory ve kısmen hafızasını kaybetmiş eşi Max (Kasete aktarıyor, bizde onunla birlikte adım adım yaşadıklarına tanık oluyoruz), bir kazada hafızasını kaybeden lakabı Unutan-Toplayıcı olan bir adam ve İranlı Naz'ın yaşadıklarını okuyoruz.
Karakterlerin iç sesleri, duyguları, korkuları ve mekânlar en küçük detaylarına kadar ayrıntılı yazılmış. Yazar yok olan bir dünyayı resmederken; bizler de ara ara olayların başlama noktasına gidiyor, günümüze geliyor, tekrar geçmişe dönerek yaşanan karmaşaları ve endişeleri detaylı bir şekilde okuyoruz.
Kitap başlarda güzel ilerledi ama sonrasında tüm ilgimi kaybettim. 450 sayfanın yarısından çoğu detaylardan oluşuyor. Asıl hikayenin gerçekleştiği sayfaları toplasan aşağı yukarı 200 sayfa anca eder. Konu ilginç ama hikaye akıp gitmiyor. Felaket sıkıldım okurken. Özellikle Unutan ve Doktor Zadeh'in diyalogları beni boğdu. Her defasında kitabı yarım bırakmak istedim, açıldı açılacak diye diye sonuna kadar okudum. Son sayfaya gelince de "şükür bitti" dedim.
