Manzarayı izlerken gördüklerimi yorumlamaya başladım ve akşam vakti yüzünü gösterirken düşüncelerim de şekillenmiş oldu. (Gerçekliğin yarısını ya da çok ufak bir kısmını gördüğümü çok sonra fark edecektim.)
Belli ki insanlığın sayıca azaldığı çağa gelmiştim. Kanlı canlı güneşin batması bana insanlığın batışını düşündürdü. İçinde bulunduğumuz toplumsal çabaların nasıl da tuhaf sonuçlandığını ilk kez o an fark ettim. Bunun gayet makul bir sonuç olduğunu düşünüyorum. Güç ihtiyaçtan doğar; güvenlik ise güçsüzlüğe sebep olur. Hayat şartlarını iyileştirme işi (hayatı giderek daha güvenli kılan gerçek uygarlaşma süreci) istikrarlı bir şekilde zirveye ulaşmıştı. İnsanlık birleşmiş, Doğa'ya karşı ardı ardına zaferler kazanmıştı. Şu anda sadece hayal edilen şeyler, özellikle ele alınıp gerçekleştirilen projelere dönüşmüştü. Ve benim gördüğüm şeyler de hasat edilenlerdi!
Sayfa 45Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.