"Kral dondurucu bir kış mevsiminde, gecenin soğuğunda nöbet tutan bir muhafıza sordu;
- Üşüyormusun?
Muhafız;
-Ben alışığım kralım dedi.
Kral
- Olsun sana sıcak tutacak elbise getirmelerini emredeceğim dedi ve gitti. Ancak bir süre sonra emir vermeyi unuttu.
Ertesi gün duvarın yanında muhafızın donmuş cesedini gördüler.
Ama muhafız duvara birşeyler karalamıştı.
Duvarda şunlar yazıyordu;
- Kralım soğuğa alışkınım fakat senin sıcak elbise vaadin beni öldürdü!.
Türlü vaatlerle, insanları bekleterek, bir umuda bağlayarak, kesinlikle imtihan etmeyin. Çünkü insan bekledikçe değişir. Beklettiğiniz kişi telafisi imkansız olumsuz düşüncelere girer.
Önce umudu öldürürsünüz.
Ardından sevgi, saygı, güven ölür.
Dostluk ölür, muhabbet ölür"...
··
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.