Shakespeare öncesi İngiliz edebiyatının en büyük şairlerinden biri olarak tanımlanan Geoffrey Chaucer tahminen 1340-43 yılları arasında doğmuş.Şair, filozof, siyasetçi olan Chaucer, Canterbury Hikayeleri'ni ise 1387 yılında yazmaya başlamış. Yazarla ilgili bir yorumda okuduğuma göre gerçek karakterler hakkında yazıp toplum düzenini eleştiren ilk yazar ve şairmiş. Bunun önemi hikayeleri okuyunca daha da anlaşılıyor. İlk hikayeden sonuncuya kadar insanlığı, insan davranışlarını sorgulamak kaçınılmaz oluyor. Bu okuma sonrası gördüğümse, insanlığın birbiriyle ilişkilerinde bir arpa boyu yol alamamış olduğudur. 600 küsur yıl önce yazılan hikayelerdeki kahramanlar günümüzde de yaşıyorlar. Hainlik, zalimlik, bencillik, iyilik, hoşgörü insanın doğasında var. Bu özellikler kiminde fazla kiminde az ama var. ︎
Kitabın önsözünde, hem dönemin özelliklerini yansıtması hem de kendine has özellikleri ile bir başyapıt olduğu, Chaucer'in da, Dante (İlahi Komedya) Boccaccio (Decameron) gibi dönemin İtalyan yazarları ile eşdeğer de bir şair olduğu belirtiliyor. Hatta hikayelerinin bazı bölümlerinde bu şairlerden bahsedip, göndermelerde de bulunuyor zaten. ︎
Kitap, Hac yolculuğuna çıkan 32 hacı adayının yol boyunca anlattıkları hikayelerden oluşuyor. Amaç ,yolculuğun keyifli geçmesi ve yolculuk sonunda en güzel hikayeyi anlatanın ödüllendirilmesidir. Chaucer, hikayeler boyunca anlatıcılara Kitab-ı Mukaddes'ten Süleyman'ın Meselleri'nden, Tevrat'tan alıntılar yaptırıyor. Neticede bu dini vazife uğruna yapılan bir yolculuk elbette. O nedenle de dini kitaplardan alıntı ya da göndermeler bolca var. ︎
Canterbury Hikayeleri birkaç satırla anlatılabilecek bir eser değil. Nekadar yazarsam yazayım bir şeyler hep eksik kalacak. Sadece Mina Urgan'ın "İngiliz Edebiyat Tarihi" kitabinda bile Chaucer ve başta Canterbury Hikayeleri olmak uzere diğer eserleriyle de ilgili sayfalarca bilgi var. Ancak benden bu kadar
︎
Son olarak diyorum ki bu başyapıt mutlaka okunmalı
