İlk başlarda sayfaları güçlükle çevirdiğim, her cümleyi tekrar tekrar okuyup anlamaya çalıştığım ve nasıl bitecek diye korktuğum bir kitaptı. Metis'in ince puntolarının arasında boğulmanın üzerine anlatılanlar ve yazarın dilinin ağırlığı da buna eklenince, açıkçası başlarda nefret ettim kitaptan.
Ardından o kadar korkulacak bir şey olmadığını fark ettim, içinden unutulmaz dersler çıkardım ama hala güçlükle okuyordum.
Son olarak ise, cümlelerin ardı arkası kesilmeden okuduğum ve biteceği için üzüldüğüm bir kitaba dönüştü, neyse ki yazarın okuduğum ilk kitabı ve daha okunacak bir sürü kitabı var!
Hayır, kitabın cümleleri kolaylaşmadı, sadece yazarın diline alıştım. Bu yüzden başlarda zorlananlar, dişlerini sıkıp devam etmeli çünkü önerebileceğim bir kitap, ama herkese değil.
Hem zaten, size ilham veren ve kapağı kapadığınızda bile tekrar tekrar açıp okuyacağınız satırlar barındıran bir kitap, kötü olabilir mi?
