‘Sabahları konserve gibi dolu trenlerde sıkış tıkış giderken bazen öyle korkuyorum ki. Normalde sırf, belki birkaç, belki onlarca, belki yüzlerce kişiyle ilişkimiz var diye bu dünyada belli bir yerimiz var sanıyoruz. Oysa çok daha yakınımda etrafımı konserve kutusu gibi saran tüm bu insanlar yabancı. Hem de bu yabancıların sayısı çok daha fazla.’ . Kobo Abe beni her defasında sisli bir ormanın ortasında bırakıyor. Başlangıçta ellerimi tutuyor, yol gösteriyor. Ve sonra diyor ki ‘artık yalnızsın’ ve ben kayboluyorum. Bu sefer elime bir harita veriyor: Hiroshi Nemuro kayıp. Ben o ormandan çıkıp; ucu bucağı yok gibi görünen bir yerde onu arıyorum. Şaşırmamalıyım aslında, çünkü “şehir-kapalı bir sonsuzluk”.. Toprağı kazmak gibi. Kazdıkça içinden ne çıkacağını bilemeyip; o çukura düşme pahasına merakına yenilmek gibi.. . İçimizdeki kuytuları anlatıyor Kobo Abe. Gizliden gizliye kaçış isteğimizi, söylemekten korktuğumuz düşleri.. Ve göz kamaştıran nokta ise hepimizin birbirimizle bir bağ kurduğunu göstermesi.. Yola çıkan da, yolda olan da, hatta yolu düşleyen de bu bağın içinde.. Yine çok sevdim.. . Çeviride Kumların Kadını ve Başkasının Yüzü’nde de yer alan Barış Bayıksel yer almakta..Umarım nice kitapla kesişir yollarımız.. . Sancar Salman’a ait kapak tasarımı ise büyüleyici. O katlanma izleri, içinizdeki yollar.. Parsel parsel ayrılış.. Nihayetinde et kemiğe bürünüş..

Virane HaritaKobo Abe · MonoKL Yayınları · 2019126 okunma

·

96 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan