Aldous Huxley - Cesur Yeni Dünya... İthaki'den çıkıyor. 20. Yüzyılın dört distopyasından biri. Benim bu dörtlüden en çok beğendiğim kitap Zamyetin'in "Biz"i olmuştur. Cesur Yeni Dünya'da da özellikle Vahşi ile Denetçi'nin "istikrar ve mutluluk" düzeni üzerine konuştukları bölümü aklımda tutmaya çalışacağım. Çalışma hayatında "kurum için bir şeyler yap, elini taşın altına koy, özverili ol" diyen yöneticilere Denetçi'nin ağzıyla "Başıbozuk toplumlar kahramana ihtiyaç duyar." diye başlayan sonu sınıf mücadelesiyle biten, Platon'un mağara alegorisindeki gibi gerçeği anlatamayacağımı fark edip kısa kesmek için Katip Barthelby gibi "Yapmamayı tercih ederim." deyip sıyrılacağım vaazlar vereceğim. Roman boyunca modern dünyayı, onun demokrasisini, sınıflı toplumunu, eğitimini, fikri koşullamayı, itaat eden bilimi, tüketmeyi, öjeniyi fena tiye almış bizim Huxley derken, bir zamanlar Huxley'nin bu fikirleri savunduğunu okumam kitapla aramda garip, karamsar, umutsuz, belirsiz bir boşluk doğurdu. Hoş Huxley kitap çıktıktan çok sonra verdiği bir demeçte romanda birçok yeri düzelterek tekrar yazmak isterdim ama bu defa da Cesur Yeni Dünya olmazdı diyerek özeleştirisini vermiş. Romandan altıntı yapacaktım ama lafı çok uzatmışım. Okumalı mı? Niye olmasın#cesuryenidünya #aldoushuxley #ithaki #roman #dünyaedebiyatı #klasik #distopya #öjeni #kast #neokumalı #neokusam #bookstagram #instagram #book #kitap #kitaplık #zorbasahaf #sahaf