Batı dünyası her yüzyılda bu Fars şairlerden birini keşfeder. 1800 yılında bu isim Hafız'dır,1900'lerde Ömer Hayyam, 2000'lerde ise Mevlana'dır. Bu seçim, şairlerin faziletlerine ve doğalarına ya da şiirlerine göre yapılmaz, daha çok Batı'nın bu şiirleri edebi ve kültürel üsluba uygun yorumlayabilmesine ve beklentilerine dayanır. Dolayısıyla Hafız romantizm akımına, Ömer Hayyam da estetik akıma göre yorumlanmıştır. Rumi ise ne yazık ki yeni neslin hissiz beynine yaren olmak zorunda kalmıştır.