Oblomov- İvan Aleksandroviç Gonçarov
-Biliyor musun Andrey, benim içimde ne yakıcı, ne de kurtarıcı hiçbir ateş yanmadı. Hayatımda hiçbir zaman başkalarınınki gibi gittikçe renklenen, parlak bir güne çevrilen bir sabah olmadı...
Hayır, benim hayatım sönmüş başladı. Tuhaf, fakat böyle. Kendimi bilir bilmez sönmeye başladığımı hissettim. -Sanırım yaşamaya bile üşeniyorsun.
-Öyleyim sanırım.
-Peki özellikle sevmediğin şey ne?
-Her şey. Bu aralıksız koşuşturma, sıradan tutkular, açgözlülükler, birbirinden üstün olma arzusu, dedikoduculuk, insanı baştan aşağı süzmeler...
Kitaplıpımda beklettiğime üzüldüğüm bir klasiği daha üzülerek bitirdim. 
Belkıs Balcı dostum okuyup çok tavsiye etmeseydi uzun süre daha okumazdım sanırım. Ama iyi ki okumuşum. Oblomov'un temiz saf kalbi beni çok derinden etkiledi. Hayata karşı tembelliği bir türlü harekete geçmemesi beni çok üzse de o Oblomovdu işte. Çok çok nadide bir klasik mutlaka okumalısınız. Kitaplarla kalın.
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.