Çok iyi bildiği ormanın sesleri, kederden bihaber yaratıklara aitti. Buna yakın olabilecek tek ses, kurtların ulumasıydı ki, o ses de üzüntünün değil, dolup taşan bir özgürlüğün, coşkulu bir neşenin ifadesiydi.
Sayfa 36 - Oğlak Yayıncılık- 1.baskı, 2004- Çev: Ayça ÇavaşKitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.