Hayatı boyunca hiç evlenmemiş olan bir adam varmış. Bu adam 90’lı yaşlarında evinde ölüm döşeğinde yatarken komşuları gelmişler. Ve ona ölmeden önce bir şey sormak istediklerini söylemişler.
“Doksan yaşına geldin ve ölüyorsun, neden bu yaşına kadar evlenmedin. Bu işin bir sırrı mı vardır, evlenmemenin sebebi nedir? Eğer bir sırrın varsa bize söyle de merakımızı gider, zaten artık ne önemi kalmış olabilir ki.”Adam da azıcık kalmış haliyle doğrulmuş ve başlamış anlatmaya, “Evet, bir sır var. Ben evliliğe karşı değilim ama mükemmel bir kadın arıyordum. Yıllarca aradım, aradım, aradım, ve sonunda bu yaşa kadar geldim.”
Komşuları da şaşırmış, nasıl yani yıllarca arayıp da bulamadın mı? Bu koca dünya üzerinde, milyonlarca insan var, bir tane mükemmel kadın bulamadın mı?” demişler.Ölmek üzere olan adamın gözlerinden yaşlar aktı. “Evet, bir tane buldum” dedi. Soruyu soran tamamıyla şoka uğramıştı. “Peki öyleyse neden o kadınla evlenmedin, ne oldu?” diye sordu. Yaşlı adam, “Kadın da mükemmel bir koca arıyordu.”
Hani bir söz var ya, “Kusursuz dost arayan dostsuz kalır” diye aynen öyle kusursuz eş arayan eşsiz, kusursuz aile arayan ailesiz kalır. Çünkü her insanın kusurları vardır. İnsan için en büyük kusur da kusursuz insan aramasıdır.
Olgun/Kamil insan, insanı tanıyandır, insanı bilendir. İnsanların hatalarını, kusurlarını, zayıflıklarını göz ardı etmesini, görmezden gelmesini bilmek gerekmektedir. Şu yaşadığımızın hayatın şifresi de budur.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.