Orhan Pamuk, Beyaz Kale kitabıyla bizleri 17. Yüzyıl İstanbul’una götürüyor. Bir Venedik gemisinden esir alınan Venedikli bir adam ile bir Osmanlı hocasının hikayesini anlatıyor. Birbirlerine fiziki olarak çok benzeyen ikili diyaloglarıyla, çalışmalarıyla bizlere doğu batı çatışması yerine bu sefer doğu batı benzerlikleri ve git geller denilebilecek diyaloglar sunuyor. Orhan Pamuk çok sevdiğim bir yazar her kitabında olduğu gibi dil kusursuz. Türk hocanın Doğuyu sembolize etmesi Venedikli esirin Batıyı temsil etmesi kitap ilerledikçe birbirine karışıyor. Tahtta bulunan çocuk padişah ile tanışmaları, İstanbul’da baş gösteren Veba salgını fiziki olarak birbirlerine çok benzeyen bu ikiliyi farkında olmadan birbirlerine fikir yönünden de yaklaştırıyor. Türk hoca kölesine benzemeyi kabul etmese de çevre insanı onların aslında kardeş bile olduğunu iddia edecek kadar benziyorlar. (Kitabın sonunda yazarın bu benzerliği nereye bağlayacağını göreceksiniz). Türk hocanın sorduğu sorular kitabın en ilginç anahtarlarını verdi bence “Niye benim ben” sorusu ve yazarın kullandığı ayna motifi çok hoşuma gitti. Ayrıca Türk hocanın insanların aptal olmasına sitemi ve Padişahı çevresindeki aptallardan arındırma arzusuyla kitaplar yazması da “Hoca” ünvanına çok uygundu. Ben kısaca kitabı çok beğendim. (Orhan Pamuk eli değmiş bir kitabı beğenmemem imkansız) Ayrıca kitap ölmeden önce okunması gereken 1001 kitaptan biri, tavsiye edilir.

Beyaz KaleOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20228,9bin okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.