Korku filmleriyle ve kitaplarıyla ilgili en büyük sorun, bir süre sonra korkutmamalarıdır. Korku unsurunu seven herkes bunu bilir. Çocukluğunda izlediği üç beş tane film kadar korkutan filmi yıllarca arasa da bulamamıştır. Terleyerek okuduğu o kitap gibisine denk gelememiştir. Çocukluğumdan beri severim korku filmlerini. Ufak tefek böceklerin olduğu bir tanesi yüzünden tüm gece uyuyamamıştım mesela. Sonra the fly izledim. Dedim bu tutar. Tutmuş zaten. Kocaman bir endüstrisi varmış. Exorcistler izledim, ters yürüyen bacaklar, çarpan camlar, aynadan fırlayan yansımalar, cinler, şeytanlar, son mühürler, salgınlar, vahşi hayvanlar... ne bulabildiysem izledim. Gittikçe kayboldu etkisi filmlerin. Çocukken böcekli film gece boyu uyumamı engellemişti. Şimdiyse filmleri izlerken uyuyordum. Aklıma ne geldiyse denedim. Işığı kapatıp izledim. gece yarısı izledim. Üç tane üst üste izledim. Bir görüntüden tiksinmek veya bir sesle irkilmek dışında hemen hemen hiç tepki bile veremiyordum artık korku sinemasına. Bir akşam üzeri eve dönerken, ne izlesem diye düşünüyordum. yaşım 22- 23 sanırım. 80lerde çekilen hayvan mezarlığı filmini gördüm. İzleyeyim dedim. Ardından uzun süre korku filmi izlemedim. Sonra birkaç kez daha izledim. Sanırım dördüncü kez izlediğimde uyuyakalmıştım. Ondan sonra bir daha yapmadım. Çünkü artık uykumu kaçıracak kadar korkutmuyordu beni. Ama hemen yeni bir kitap elime geçti. Hayvan mezarlığı. Uykunuzu kaçıracak bir şeyler istiyorsanız, uykunuzu kaçıracak kitaplarla uğraşın. Filmler iyidir güzeldir ama elli tane korku filmi izlemiş biri için elli birincinin marjinal faydası çok düşüktür. Ama kitaplar..

Hayvan MezarlığıStephen King · Altın Kitaplar · 201911,7bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.