Resmen uzun zamandır en çok yüreğime dokunan kitap! Nasıl sevdim, nasıl beğendim, nasıl bir hüzünle okudum anlatamam. Kitabı okurken sanki film izliyormuş gibi hissettim. Her şey gözlerimin önündeydi. Zeze'nin yaşamına dahil oldum. Onunla üzüldüm, sevindim, umut ettim ve hayal kırıklığına uğradım. Sonunda gözyaşlarımı tutamadım. Kimi zaman çok haylaz, kimi zaman çok akıllı... Ama en önemlisi kocaman bir yüreğe sahip. Bazen fazla yaramaz olabilse de en nihayetinde o yalnızca beş yaşındaki bir çocuk... Yaşadıkları ve düşünceleri ona, onun yaşına öyle büyük ki. Öğretmeni Cecilia Paim'e karşı böyle düşünceli, nazik ve sevgi dolu oluşu, hayal gücü, zekası ve daha birçok şey. Zeze gerçekten de kalbimin derinliklerine dokunan bir kitap karakteri oldu. Garip bir burukluk hissettim. O kadar çok diledim ki mutlu olmasını. Okumak için fazla bile gecikmişim. Zeze'nin öyküsünü mutlaka okuyun, hatta mümkün olan en yakın zamanda yapın bunu.
