2.Dünya savaşı sırasında Almanya’nın Rusya’yı işgalinde çocukların başlarına gelen olayları anlatıyor kendi ağızlarından. En çok etkilendiğim kısmı paylaşmak istiyorum.Savaş sırasında 4 yaşında sokaklarda tek başına anasız babasız kalan kız çocuğunun en büyük isteği biraz şefkat, açlık zaten hep var. Bir gün yolda yürüyordum. Önümde çocuklarıyla yürüyen bir anne vardı. Çocuklardan birini kucağında taşıyordu kadın, sonra onu bırakıp diğerini alıyordu kucağına. Bir banka oturdular , kadın küçük çocuğunu kucağına oturttu. Orada öylece durdum, durdum. Seyrettim, seyrettim. Sonra yanlarına yaklaştım: “Teyzeciğim, beni kucağınıza alır mısınız?” Şaşırdı kadıncağız. Yeniledim ricamı: “Teyzeciğim lütfen...”

Son TanıklarSvetlana Aleksiyeviç · Kafka Yayınları · 2019345 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Arzu