Aksaray’da bir kelebek kanat çırpsa rüzgarı benim evimin çatısını havaya uçuruyor, çünkü birbirimizi hiç tanımasak da bu şehrin sokaklarında birlikte yaşayıp birlikte ölüyoruz, hepimiz birbirimize bağlıyız, televizyondaki o öfkeli heriflerle, kasiyer kızla, dizide tecavüze uğrayan kadınla, maçın hakemiyle birbirimize bağlıyız, hoşumuza gitmiyor bu bağ, koparıp serbest kalmak istiyoruz ama beceremiyoruz, çünkü ölümüne bağlıyız, elektromanyetik dalgalar bağlamış bizi, radyo dalgaları, uydu alıcıları, ADSL, internet dalgaları, GSM dalgaları, kozmik dalgalar, elektrik telleri, üzerine bastığımız kaldırım taşları, gazete manşetleri, haber başlıkları, diziler, cepten cebe yayılan videolar, video ekranları, reklamlar, hepsi bizi birbirimize bağlamış, benim cüzdanıma girip de seninkine girmeyen para da bağlamış, senin öpüp benim öpemediğim o güzel kızın dudakları da, duvarına astığın poster ve salladığın bayrak da ve evet, kendimi çaresiz hissediyorum ama sırf kendi çaresizliğim değil bu, etrafımda bir tane bile zehirlenmemiş insan görememek beyin kimyamı bozuyor, çünkü herkes bir felaket bekliyor, herkes korkuyor, herkes korkuyla ölümü bekliyor ya da çok daha kötüsünü.
Everest
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.