Günlerin ve gecelerin oyununa şimdi de parlak iplikler karışmaktaydı. Sevinç evin içine yerleşti. Sessizlikde bu kez başka türlüydü, şefkat dile gelmez derecede derin, ağır ve zengindi. Güneş ilk kez denizin üstünde ışıldamaktadır, çiçekler güzel kokmaktadır; ekmek ve şarap Çehov'un yirmi yıldır unutmuş olduğu eski tadındadır. Ilk kez ihtiyarlığın sessiz buzları karşısında yainız değildir. Olağanüstü bir yaz! "Zavallı ağaçlar,
özellikle de dağın bu tarafındaki yüzü, bütün bir yaz bir damla yağmur görmedi ve şimdi tümü sararmış; insan da benzer bir biçimde tüm hayatında bir damla mutluluk görmeyebilir. Kuşkusuz bu hale gelir..." dıye yazacaktı.
Sayfa 324Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.