Bu kendini bile bile ateşe atmak... Duvara çarpacağını bile bile gaza basmak... Sızlayacağını bile bile kabuğu soyup, yarayı kanatmak... Evet bunları ben yaptım. Her defasında aynı olacağımı bildiğim halde Dük'ün kitaplarına, şiirlerine koşa koşa giderek. Ama yanıldığım bir şey var ki; daha ilk öyküden bu kadar sarılacağımı tahmin etmezdim. İnanın ilk öykünün son kelimesini okudum, gözlerimi kapadım ve koca bir soluk bıraktım. "Yok ya böyle bir zihin olamaz," dedim. Hem bununla kalsa iyi her öyküde doz artıyor. Konu değişiyor, yara değişiyor, kişi değişiyor ama yüreğe bıraktığı daha da harlanıyor. 'Kalsa' dediğime bakmayın, ben Lidar gibi bir kalem bulmuşum, hem mütevazi, hem çarpıcı, hem güçlü... Hayatta bırakmam. Hem o bana öyküyü sevdiren adam. Her öyküde duygudan duyguya sürükleyip, yüreğimde bir çok sızı, zihnimde milyon karmaşa bırakan yazar. Yani bir okurun gökte arayıp, yerde bulduğu... Hem de sırf mecazen değil, evet gerçekten aradım onu. Geçen yıl Eskişehir'e gittiğim zaman, her zaman gittiği kitapevine gittim ve elimde evimden götürdüğüm kitapları ile saatlerce bekledim. Gelmedi, kısmet olmadı karşılaşmak. Ama bir kaç ay önce memleketimde, kitap fuarında tanıştık. Kaldığı iki gün boyunca, utana sıkıla ama bu fırsatı bir daha yakalamam düşüncesi ile kendisini bir kaç kez ziyaret ettim. Çok kesin söylüyorum ki, çok mütevazi ve gerçekten okuruna kıymet veren bir yazar olduğuna çok kez şahit oldum. Ve her defasında içimden "yolunuz her zaman açık, kaleminiz daim olsun," diye geçirdim. Şimdiye kadar Ali Lidar kitaplarını tavsiye ettiğim kimseden olumsuz dönüş almadım ve sizlere de aynı tavsiyeyi veriyorum. Hem de bu defa daha şiddetle...