İSLÂM GENÇLİĞİNİN ŞUUR KALESİNİ İÇTEN YIKAN BİR MÜLHİD: ALİ ŞERİATİ
Ulemanın vaz ettiği menhecten yoksun oldukları için hakikati arama yolunda bir vadiden diğerine savrulan günümüz gençliğinin bir sığınağı haline geldi Ali Şeriatî. Meşhur deyimle “İslamcı gençliğin” takip odağı haline gelmiş Şeriati, dünden bugüne sorgulanamaz, ölçüye vurulamaz
·
477 görüntüleme
Çoğunun kaçırdığı ve sizin de kaçırdığınıza gönülden inandığım bir ifade ile başlamak istiyorum.
Ali Şeriati bir din adamı değil, bir sosyologdur ve asla bir din adamı olduğu iddiasında da bulunmamıştır !
Merak ediyorum neden Ali Şeriati sizi bu kadar rahatsız ediyor ve tüm silahlarınızı bu şahsiyete yönlendiriyorsunuz?. Şeriati'den evvel eleştirmeniz ve insanlığı uyandırmanız gereken, kendini din adamı olarak lanse edip kitlelere hakim olan şarlatanlara dair bir kelam yazma zahmetinde bulunmuyorsunuz? Bakınız yalnızca birkaçını buraya not olarak bırakıyorum.
m.facebook.com/story.php?story...
m.facebook.com/story.php?story...
m.facebook.com/story.php?story...
m.facebook.com/story.php?story...
......
Tefekkür etmek için alim olmaya gerek yok, zira tefekkür sadece alime değil her Müslüman kadın-erkeğe farz. Hem senin Rabbin demiyor mu “Bildiklerinle amel et, ben sana bilmediklerini de öğreteyim”. Hangi noktada tedrisatı kesip “tamam ben alim oldum, artık tefekküre geçeyim” diyeceksin?
Ancak hüsn-ü zan ve iyi niyetle, önyargısız, sadece anlamaya çalışmakla ve faydalanmaya uğraşmakla en sağlıklı tefekkürü yapabiliyoruz. Beyin fesat oldukça düşündüklerimiz de anca fitneye yarıyor.
Eğer maksat bir fikri tenkit etmekse, inanın tenkit edilemeyecek hiçbir fikir yoktur. Niyeti kötü adama “Allah rahimdir” dersen, o da sana “vay, sen Allah’ın Kahhar esmasını reddettin” diyebilir. Demek ki tefekkür ederken başkalarının ne gibi kontralarla salvo yapacaklarını düşünmek vakit kaybıdır. Bu konuda tedbir almak gereksizdir, en iyisi Hallaç gibi kadere razı olmak ve tefekkürü yaşamaktır; zaten tefekkürün amacı da budur, başkaları ne der diyerek tefekkür edilmez…
Merhum Ali Şeriati, “Allah gerçek bir janustur” diyerek Rabbini bir Roma putuna benzetmiş! Hayır, yanlış söyledik. Eğer Ali Şeriatı 1e 4 bir pankart yaptırıp üzerine bunu yazsaydı “Rabbini bir Roma putuna benzetmiş” diyebilirdik. Ama böyle yapmamış da 2 ciltlik bir kitaptan cımbızla çekip bu cümleyi çıkarmış ve bu cümleyi başkaları pankart yapmış ve bu başkaları böylece Ali Şeriati’ye zındık diyebilme şansını kazanmışlar. Tebrik ederiz. Cennetten bir kişiyi daha eksilterek arazilerini genişletmişlerdir umarız.
Merhum Ali Şeriati ile itikadi büyük farklılıklarımız olduğu kanısında olmama rağmen, hiçbir müslümanın Rabbini puta benzetmeyeceğini bildiğimden mütevellit, Kur’an görmüş şeytan gibi kudurmadan, sakince “dur bakalım, bu adamcağız ne demek istemiş” diyebiliyorum. Tıpkı namaz kılmaktan dizleri aşınmış, ağlamaktan gözleri şişmiş bazı “ehli sünnet vel cemaat” diyalogcuları görünce “Ulan bunlar da Müslüman’la Yahudi’yi ve Hıristiyan’ı bir tutuyorlar” demediğim gibi. Hal böyle olunca ve dinleyince karşı tarafın fikirlerini anlıyorsunuz, katılmasanız bile sizde uyandırdığı başka tefekkür hallerinden ötürü minnettar olabiliyorsunuz. Ve maddi bir menfaat güdüsüyle tefekkür eden bir kimsenin aslında zındık da olmadığını, amacın da zındıklık olmadığını kavrayabiliyorsunuz. Ya anti tezinizle yanıldığını düşündüğünüz kişiye yardımcı oluyorsunuz ve tefekkür iki kişilik olarak büyüyor, ya da yolunuzu değiştiriyorsunuz, tabii bir ihtimal daha var o da ikna olmak..
Eskilerin zaviye dediği “Açı” meselesi çok önemli; bakış açısı! Ve bu açıları arttırmak..
Bir adamın iyi biri olup olmadığını evladına sorarak alacağın cevap hizmetçisine sorarak aldığın cevaptan farklı olabilir, müşterisine sorarak aldığın cevap ise bambaşka olabilir.
Meselemizin örneğindeki Janus kavramına bir göz atalım. Roma putudur. Demek ki 1e 4 açılan pankartla vardığımız kanı doğru, Rabbini puta benzeten kişi zındıktır. Peki işin metafor boyutu var mıdır, yoksa bu adam sırf zındıklık yapmak için mi putperest oluyor? Zira Rabbini puta benzetmekle kalmıyor o Rabb’e tapınmayı da sürdürüyor ve hala Müslüman olduğunu iddia ediyor! Sırf bu sebeple “bu adam ne diyor yahu!..” denmez mi?
En etnosentrik, en primitif, en bayağı yani ilkel dinde bile aslında kaynak Rahmanidir. Tabii ki bu benim tezim.. Din aynı zamanda bir ihtiyaçtır diye öğretildi bize, bunu referans alarak inanma, iman etme olgusunun içgüdüsel bir davranış olduğunu söylersek, bu halde sezileri insanda var eden Allah doğal olarak bizatihi bu ihtiyacın da kaynağıdır. Kalpler ancak onunla mutmain olur. İnsanoğlu atası Adem’den aldığı mirasla bu ilhama hizmet etmeye uğraşarak ruhlarını kandırmaya çalışır, yani genetiktir.
Rahmani bir duygunun şeytani bir hisse bürünmesi sadece dinde değil nefsi her arzuda yok mudur? cinselliği şehvete, açlığı iştaha, mütevaziliği kibire kaptırmamış mı insanoğlu.. Bidatler, kaynağı ve amacı kaybolmuş örfler adetler, gurur ve kavmiyetçilik, ya da mantık tapıcılığı dine saldırmış ve onu korumaktan aciz insanoğlu, peygamberler gönderilmek suretiyle kollanmış ama çoğu başaramamış ve hatta birçoğu helak edilmemiş midir?
Tefekkür her zaman doğru sonuç verebilseydi insanoğlunun Adam AS.’dan sonra bir peygambere ihtiyacı olmazdı. Hatta diyebilirsiniz ki, insanlar zamanla Rabb’lerini Januslara benzetmeseler zındık olmazlardı. Bu da bir tefekkür akabinde yetişmiş bir fikirdir. Ritüele bid’at sokmamak ve bu konuda en iyi niyetli çabayı bile reddetmek elzemdir diyebiliryoruz, bu yüzden bugün tesbih kullanmayı reddeden Müslümanlar da vardır.
Biz tekrar Janus’a dönelim.
Kelimenin kökeni şehir kapılarında duran bir tanrının ismi, geleni ve gideni gözleyen iki yüzü var, kapılar tanrısı veya eşikler tanrısı da denir. Tıpkı belediyelerin yol üzerinde bir tarafında hoş geldiniz diğer tarafında güle güle yazan takları gibi bir şey.
Metafor olarak zamanın da gözleyicisidir, ocak ayına January denmesi bu sebepledir. Yılın ilk ayı olması hasebiyle geçmiş yıla en yakındır ve gelecek yılın başıdır. Janus geçmişi ve geleceği görür ve bilir(miş).
Tiyatrodaki ağlayan ve gülen yüzlerin de ona ait olduğu söylenir.
Olasılıklardaki 1\2’nin her birini temsil eder. (örnek: bana piyango çıkma olasılığı nedir? Yüzde elli: ya çıkar ya çıkmaz! Benim ömrümde hiç piyango bileti almamamın konuyla bir alakası yok)
İkircikli her durum Janustur, birbirinin zıttı iki şeyi birden aynı anda barındırma durumu.
Filozoflar böyle durumlara Janus derken, durumun tespitini yaparlar, yoksa bir Roma tanrısından bahsetmezler. Tıpkı doktorların eczacıların günlük hayatta kullandıkları inhibe etmek terimini engellemek önlemek manası haricinde yok etmek anlamında kullanmaları gibi (zararını ve ya faydasını engellediği için olabilir).
Allah Azze ve Celle hem Rahman ve Rahim’dir yani merhametlidir hem de Kahhar’dır, cezalandırıcıdır, Muntakim intikam alıcıdır. Hem cennetin hem de cehennemin sahibidir. Amellerin yetişmediği ve yetişemeyeceği mutlak iken Gafur’u Rahim insanı alır cennetine koyar ya da cehennemine atar, yakar.. Hıristiyanların tanrısı gibi sadece bir sevgi Rabb’i değildir. Kendisine iman eden bazı kullarını sevmez bile.. Ya da Yahudilerin Rabb telakkisindeki gibi merhametsiz sadece katı bir adalet mekanizmasının sahibi de değildir. Affedecek vesileler arar tabiri caizse.. Asr suresinde insan hüsrandadır der, inanmayanlar hüsrandadır değil.. ve ekler Hakk’ı ve Sabr’ı tavsiye edenler dışında.. Yani iman eden değil, iman ettiğini nasihat eden (Müslüman’a, kendini Müslüman zannedene ve Müslüman olmayana).
İşte Ali Şeriati anlayabilecekler için Rabbin bu yönüne dikkat çeker. Bunu direk yapmaz, sahip olduğu kültürle metaforlar kullanır. Roma dinine atıfta bulunmaz, bu ilkel ve kaotik pagan dininde bir gerçeklik kırıntısı bir Adem mirası da aramaz, hem arasa da yeridir belki de. Eğer arasaydı da bir arkeolog gibi bir batıl dağın altındaki Hakk kalıntılarını bazılarının yüzüne çarpmayı istemiş olabilirdi ancak. Çünkü Allah birdir. Başka bir algıda, başka bir Allah yoktur. Yarattıklarının hayalinden münezzehtir, elbette kullarının hatalı inanışlarından ve eksik tesbihatlarından da münezzehtir. Tek din İslam’dır. Allah indinde başka bir din yoktur, geçmişte de hiç olmamıştır, gelecekte de var olmayacaktır. Bunu her kâmil Müslüman gibi Şeriati de bilir ve iman eder.
Zeyd'in eşi Zeyneb ile olan hususa gelirsek. Tam olarak belirttiğiniz gibi "İslam Nedir Muhammed Kimdir?" isimli kitabının 516.sayfasını aynen olduğu gibi buraya dikte ediyorum:
Muhammed'in gönlünde bir aşk varsa bile bu ilginç bir öyküdür; Hıristiyan din adamlarının, Dozy gibi Hristiyanlık veya sömürgeciliğe bağımlı oryantalistlerin ya da Conde ve Brass gibi piyasa yazarlarının uydurdukları gibi degildir. Bunlar ne kadar çirkin, iğrenç ve cahilce yazılardır. Mesela....
Şeklinde devam eden satırlarda Şeriati bir aşk olgusundan bahsetmez bilakis bazı art niyetli oryantalistlerin bu iğrenç yakistirmalarina cevap verir. Tıpkı bırakacağım linkteki gibi Şeriati de mevcut söylentileri kitabında örnek gösterip bunlara cevap ve savunma mahiyetinde bir pasaj yazma ihtiyacı duymuştur.
fehmiuyar.net/chapter/hz-muha...
Kısacası lütfen birini karalama ihtiyacı duyarken en azından adil olun cımbızlama yapmak yerine metnin tamamina bakın ki yanılgıya düşmeyesiniz. Zira Allah, adaleti, iyiliği emreder; fahiş şeyleri, iğrenç şeyleri ve zulmü yasaklar. Size öğüt veriyor ki hatırlayasınız!
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.