" odanın diğer yanında,sedirin karşısındaki duvar boyunca, masayla soba arasında kibirle gülümseyerek volta atıyordum. Var gücümle onlarsız da idare edebileceğimi göstermeye çalışıyor, bir yandan da çizmelerimin topuklarını kasten sertçe vurarak gürültü ediyordum. Ama hepsi boşunaydı. Onlar başlarını çevirip bakmadılar bile. Tam önlerinde masadan sobaya, sobadan masaya hep aynı yerde, saat sekizden on bire dek bıkmadan, sabırla volta attım. İçimden, " canım böyle istiyor, kimse de bana engel olamaz " diyordum. Odaya girip çıkan garson, birkaç kez durarak bana baktı, hızlı dönüşlerim yüzünden başım dönüyordu; kimi anlarda da sayıkladığımı sanıyordum. Bu üç saat içerisinde sırtım üç kere terleyip,kurudu. Bazen yüreğimin ta derinlerine zehir gibi acı veren bir düşünce saplanıyordu; aradan on ,yirmi,hatta kırk yıl geçse bile yaşamımın bu en iğrenç, en gülünç dakikalarını nefretle,iğrenerek anımsayacaktım. Kendimi bile isteye bundan daha acımasızca, daha fazla aşağılamam mümkün değildi; bunları gayet iyi anlıyor, ama masayla soba arasında volta atmayı bırakmıyordum. Bazen de kanepedeki düşmanlarıma dönerek; " Ah benim neler hissedip düşünmek kudretinde olduğumu, kültür seviyemi bilseniz " diyordum içimden. Fakat düşmanlarım, odada yokmuşum gibi bir tavır takınmışlardı..."
İş Bankası Yayınları
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.