Eski Türklerde dini ayinler ak ve kara olarak iki çeşitti. Aklara yaz âyini, karalara kış âyini denilirdi. Yaz âyinini idare eden akşamlara bir kısım Türk lehçelerinde "Sayın ki" yahut "Yazın ki" denmesi de bu sebeplerdendir. Kış ayinleri sıkıntılı ve sıkıcı, yaz âyinleri ise eğlenceli ve eğlendirici olurdu.