Başkalarından
korkmak değil bu... Başkalarına hiç aldırmıyorum.
Tanrı korkusu değil. Tanrıya inanmıyorum.
Acı korkusu değil. Acıdan korkum yok. Senden korkuyorum,
seni hiç yokluktan zorla çekip alan, gövdeme
ekleyen rastlantıdan. Seni karşılamaya hevesli değilim,
oysa, günün birinde gelebileceğin olasılığını uzun zamandır
bilmekteydim. Bu anlamda uzun zamandır bekliyordum
seni. Ama kendi kendime hep o kötü soruyu
sordum: Ya doğmak istemiyorsan? Ya günün birinde
haykırıp suçlarsan beni: «Sana kim dedi beni dünyaya
getir diye? Neden dünyaya getirdin beni, neden?»
Yaşam öylesine güç bir çaba ki, çocuk. Her gün yeni
baştan başlayan bir savaş; mutluluk anları ise kısacık
ayraçlar, sonradan bedelleri acıyla, fazlasıyla ödenen...