Yeryüzünde şüphe ve korku kadar bulaşıcı başka hiçbir şey yoktur."Perili Ev" Dickens'ın ileri döneminde, 47 yaşında yazdığı bir kısa hikaye. Zorlu çocukluk yıllarından sonra çabalarının karşılığını almış, peşi sıra çok beğenilen ve dünya klasikleri içinde yerini alan eserlerini yayınlamış, maddi sorunlarını çözmüş Dickens, bu fantastik-gotik türdeki bu eserinde çocukluğumuzdaki masallardan hatırladığımız "perili ev" hikayesini kendi tarzıyla anlatıyor.
Hikayede kardeşi ve arkadaşları ile birlikte kasabalılarca "perili" olduğu söylenen eve merakla yerleşen kahramanımız John, "peri" hikayelerinin alışıldık akıl dışı korkudan kaynaklandığına inanır ilk başta. Ona göre korkulan sesler ve görüntülerin sebebi vardır; kimi zaman rüzgarla çalınan ziller, kimi zaman çatıdaki rüzgar gülüdür sebep. Söylencelerden dolayı zaten korkmaya hazır hale gelen yöre insanı kendi korku ve kuşkularını bulaştırmışlardır çevrelerine ve giderek artan korkunun hakimiyetine girmişlerdir. Ama aklıyla evdeki bu gizemi aşacağını düşünen John da kendi korkuları ve Harun Reşit dönemine ait fantastik hayalleri ile karşı karşıya gelir sonunda...
Sanayi Devrimi'nin İngiltere'yi yüzyılın en büyük gücü yaptığı, ama öte yandan zenginlik ve yoksulluğun, eğitimli ile cahilin, kentleşme ile kırsallığın sert çizgilerle ayrıldığı bir dönemde yaşamış Dickens. Aklın ve bilimin yüceltildiği ve eski metafizik inanışların rafa kaldırıldığı bu dönemde egzotik Doğu masallarından etkilenmiş bu hikaye, Dickens'ın Sanayi Devrimi’ne bir tepkisi olarak nitelendirilebilir. Ayrıca pozitif bilim tartışmalarından sıkılmış halkın eski efsanelere ve masallara hala ilgi duymasının da sonucudur bana göre. Nitekim hızlı sanayileşme ve bilimsel gelişmeye karşın halkın eski inanış ve efsanelere özlemi devam etmiş; öyle ki 19. yüzyılın ikinci yarısında İngiltere’de kurulan “Londra Araştırma Enstitüsü” yaklaşık on yıl boyunca binlerce ruh çağırma, hayalet, hortlak vakasını "resmen" kaydetmiş. Yani istediğimiz kadar bilim gelişiyor diyelim, kahin ve falcılar yine iş başındaymış...
