“Bir plandan yoksunsan, başkalarının planlarının bir parçası olursun.” Uzun zamandır ilk kez elimden bırakmak istemediğim, yabancı dizi tadında okuduğum ve bir sonraki sahnede neler olacak diye merakla beklediğim bir kitap oldu Sarmal. Okurken bir çok duyguyu içinde barındırıyordu; bir bölümde gülerken diğer bölümde hüzünleniyorsunuz, bir bölümde heyecanlanırken diğer bölümde sinir krizi yaşayabiliyorsunuz. Kitabın sonunda sinirlendim mesela ben başkalarının aksine. Çünkü Kafka’nın da dediği gibi “Pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim.” :)) Benim gibi mutlu son seven biri için biraz kötü bir sondu ve bir miktar üzdü :(( Kitaptaki olaylar bir arkadaş grubunun 90’lı yıllar ile günümüz arasındaki hayatlarını, aşklarını, ihanetlerini, mutluluklarını, hayal kırıklıklarını, intikamlarını, acılarını anlatıyordu ve kesinlikle en sevdiğim karakter Kai’di. Aşırı iç dökmeli bir yorum oldu ama kitabı sevdim gerçekten, hiç sıkmadı okurken, o yüzden bu kadar konuşmak az bile kaldı sanırım.. Yaaani okuyun, okutturun :))